Ελληνόγλωσση ποίηση

Οι ελληνόγλωσσες/πολύγλωσσες σάτιρες για τον Ροΐδη («Η Πρωτοχρονιά», «Το Ιατροσυμβούλιο» και η «Βίζιτα») γράφονται γύρω στα 1824. Η απόπειρα βέβαια του Σολωμού να συνθέσει στη μητρική του γλώσσα πρέπει να ξεκινά από τα πρώτα χρόνια της επιστροφής του στη Ζάκυνθο, 1818-1820. Τότε ανάγονται οι μεταφράσεις από τον Μεταστάσιο («Άνοιξη» και «Καλοκαίρι») ενώ στο διάστημα 1818-1822 πρέπει να γράφονται τα νεανικά ποιήματα «Ευρυκόμη», «Ανθούλα», «Ο θάνατος του βοσκού», «Ο θάνατος της ορφανής», «Η ψυχούλα», «Ανάμνησις», τα τραγούδια «Η αγνώριστη» «Η ξανθούλα», καθώς και η «Τρελή Μάνα», σύμφωνα και πάλι με τον πρόλογο/αφιερωματική επιστολή των Αυτοσχέδιων Στίχων, που φέρει ημερομηνία «15 Γενάρη 1822»: « [...] ακούσαμε σ’ αυτό το ιδίωμα [=τη νέα ελληνική γλώσσα] και οχτάβες και τερτσίνες και ανομοιοκατάληκτους στίχους με τέτοιον τρόπο που μας θύμισαν τους κλασικούς• και γρήγορα θα Σας στείλω την “Τρελή Μάνα”, μια σύνθεση πρωτότυπη, που τις στροφές της, όποτε τις τραγουδούσε, τις συντρόφευαν πάντοτε δάκρυα.» (Πολίτης 1979: 301-2).