Κέρκυρα 1828 - 1857

Η μετοικεσία στην Κέρκυρα στο τέλος του 1828 δεν θα φέρει, ωστόσο, την ηρεμία που επιδιώκει ο Διονύσιος. Στα αμέσως επόμενα χρόνια θα διαταραχθεί η σχέση με την οικογένεια Λεονταράκη και κυρίως με τον ετεροθαλή αδερφό του Σπυρίδωνα. Η μεγάλη όμως θύελλα στην προσωπική ζωή του θα ξεκινήσει στα τέλη του 1833 και θα τον ταλαιπωρήσει για χρόνια (έως το 1838), σφραγίζοντας σε σημαντικό βαθμό όχι μόνον τη ζωή του αλλά και το έργο του.

Από την άλλη, η ρήξη με τον αδερφό του Δημήτριο, η οποία είχε καταλήξει στη διανομή της πατρικής περιουσίας το 1828, θα αποκατασταθεί το φθινόπωρο του 1831, οπότε τα δύο ομομήτρια αδέρφια θα συμφιλιωθούν και από τότε θα παραμείνουν ενωμένα ως το τέλος. Ο Διονύσιος θα αλλάξει μάλιστα τη διαθήκη του, ορίζοντας ως επίτροπο στη θέση του Εμμανουήλ Λεονταράκη τον Δημήτριο, και αργότερα, το Νοέμβριο του 1835, θα συντάξει νέα διαθήκη αφήνοντας τον αδερφό του Δημήτριο γενικό κληρονόμο του. Δεν είναι σαφές αν η συμφιλίωση αυτή σήμαινε ότι ο Διονύσιος είχε αποφασίσει να αποδεχτεί και να υιοθετήσει τη στάση του Δημητρίου ως προς το επίμαχο θέμα της κοινωνικής και νομικής ρύθμισης του θέματος, η αντιμετώπιση του οποίου τους είχε διχάσει, ή έστω, να βάλει νερό στο κρασί του. Είναι αλήθεια ότι μεγάλο μέρος της αλληλογραφίας τους καταστράφηκε από τους ίδιους είναι επίσης φανερό ότι, στο βαθμό που σώθηκε και στο βαθμό που μπορεί να αποκρυπτογραφηθεί, η αλληλογραφία δείχνει μια σημαντική κινητικότητα και του Διονυσίου καθώς και επαφές με πρόσωπα που έχουν εξουσία ή επιρροή. Δεν είναι όμως πάντα σαφές αν και σε ποιο βαθμό η κινητικότητα και οι επαφές συνδέονται με το θέμα των κωδίκων ή/και με το θέμα της οικογενειακής δίκης ή/και με την πολιτική καριέρα του Δημητρίου.