Η Φιλαρμονική Εταιρία Κέρκυρας (Παλαιά) για τη συναυλία στη Πλατεία Σολωμού

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ «Φιλαρμονικής Εταιρίας Κέρκυρας» (Παλαιάς)

Και κάπως έτσι γράφεται η Ιστορία… Από εκείνες τις φορές που η λέξη θέλει γράμμα κεφαλαίο και που οι παλαιότεροι θα διηγούνται προφορικά στους νεότερους: «Τότε που η Παλαιά Φιλαρμονική τίμησε τους Σολωμό και Μάντζαρο στην Ζάκυνθο…»

Μόνο όποιος έζησε από κοντά το βράδυ της 28ης Ιουλίου 2024 τις εκδηλώσεις για τα 200 χρόνια από την συγγραφή του «Ύμνου εις την Ελευθερίαν» και τα αντίστοιχα 150 έτη από την 1η έκδοση της αρχικής του μελοποίησης, μπορεί να ανακαλέσει από το συλλογικό ασυνείδητο της άγραφης ακόμα «Επτανησιακής Μυθολογίας» αυτούς τους δύο Τιτάνες του πολιτισμού των Ιονίων. Μυθικές μορφές βγαλμένες μέσα από την αδιάκοπη ανά τους αιώνες σφυρηλάτηση του Δυτικού Πολιτισμού που έπλασε την μοναδικότητα της κοινής κουλτούρας των Επτανησίων.  

Δύο αχώριστοι φίλοι, ο Διονύσιος Σολωμός από το ωραίο Τζάντε ή «το φιόρο του Λεβάντε», και ο Νικόλαος Μάντζαρος από την Κορυφώ, την καλλίγραμμη πριγκίπισσα του Ιονίου, που η σχέση τους έμελλε να αποτυπωθεί σαν πυρωμένη σφραγίδα στην πνευματική παρακαταθήκη του τότε ακόμα νεοσύστατου ελληνικού κράτους!

Υπό την προστατευτική σκιά και αιγίδα του απλωμένου χεριού του ανδριάντα της ευγενικής μορφής του Σολωμού στην ομώνυμη πλατεία, με φόντο το εμβληματικό κτίριο του Μουσείου Ζακύνθου, οι «Τραγουδιστάδες τση Ζάκυθος» και η μπάντα της Φιλαρμονικής Εταιρείας Κερκύρας (η σύγχρονη απόληξη της ίδιας μπάντας που ο Σολωμός προ 183 ετών παρακολουθούσε συστηματικά στη θετή πατρίδα του υπό την μπαγκέτα του Ιωσήφ Λιμπεράλη) ισχυροποίησαν για δεύτερη φορά μέσα σε λίγους μήνες τους ακατάλυτους και άθραυστους δεσμούς που ενώνουν τις δύο νήσους σε όλα τα επίπεδα.

 Υπό τους ήχους της ζακυνθινής «αρέκιας» με τα λαϊκά αυτοσχέδια μελωδικά ποικίλματα και των πνευστών οργάνων της αρχαιότερης σε συνεχή λειτουργία μπάντας στην Ελλάδα, οι ακροατές αναβίωσαν νοερά μέσα από τα ακούσματα των επτανησίων μουσουργών, από τους σολωμικούς στίχους, αλλά και από την ανάκρουση του Ύμνου εις την Ελευθερίαν το αθάνατο Πνεύμα της Επτανήσου. Εκείνον τον πολιτισμικό χείμαρρο του 19ου αιώνα που όπλισε το χέρι του Σολωμού με όπλο ανίκητο, την ποιητική του πένα που «χόρευε» σε ένα άδειο χαρτί, την ίδια εκείνη μαγική πένα που μεγαλούργησε συνθετικά στα δάχτυλα του Μάντζαρου και «ζωγράφισε» νότες δίνοντας ζωή σε 5 παράλληλες γραμμές!    

Περηφάνια, καμάρι, θαυμασμός, κλέος, αγάπη και γλυκιά νοσταλγία ήταν τα ανάμικτα συναισθήματα όλων όσων η Μούσα της Μουσικής επεφύλαξε την τύχη να παραστούν σε αυτήν την πολυεπίπεδα υψηλής σημασίας καλλιτεχνική σύμπραξη που λειτούργησε ως ασπίδα μνημοσύνης, ως αναντίρρητο οριοθέσιο αρραγούς πολιτισμικής ενότητας, αλλά ταυτόχρονα και ως εφαλτήριο μελλοντικής αναφοράς για την παιδεία των νέων.

Σύσσωμη η αποστολή της Παλαιάς Φιλαρμονικής αποχαιρέτησε με συγκίνηση τον ευλογημένο τόπο της Ζακύνθου όπου έτυχε της άριστης φιλοξενίας από τους διοργανωτές της εκδήλωσης. Ευχαριστίες πολλές και αληθινές στον Δήμο Ζακύνθου και την Περιφέρεια Ιονίων Νήσων, στην πρόεδρο κα Ελένη Πυλαρινού και το Μουσείο Σολωμού και Επιφανών Ζακυνθίων, στον κο Καμπιώτη, που ανέλαβε φόρτο και ευθύνη μεγάλη με την αδιάκοπη επικοινωνία κατά την προετοιμασία της εκδήλωσης με την Φιλαρμονική μας και τους εξαιρετικούς «Τραγουδιστάδες τση Ζάκυθος» που διατηρούν άσβεστο το “a’ orecchio” (με το αυτί) επτανησιακό λαϊκό τραγούδι. Ξεχωριστή μνεία και αναφορά στον κ. Νίκο Γκλαβά, πρόεδρο του Συλλόγου Ξενοδόχων στο Τσιλιβί, των οποίων το υψηλότατο επίπεδο υπηρεσιών που παρέχουν οι επιχειρήσεις τους θα μείνει αξέχαστο στα μέλη της αποστολής μας.